2. α. Στο άρθρο 20 του ν.3842/2010 προστίθεται παράγραφος 7 ως εξής:
«7. Κατ΄ εξαίρεση των διατάξεων των παραγράφων 2 και 3 του παρόντος άρθρου, στις περιοχές της παρ.4 του άρθρου 21 του ν.2859/2000, με πληθυσμό άνω των τεσσάρων χιλιάδων εκατό (4.100) μόνιμων κατοίκων, με βάση την τελευταία εθνική απογραφή, το ανώτατο όριο των συναλλαγών σε μετρητά ορίζεται σε εβδομήντα (70) ευρώ ανά συναλλαγή, εκτός από τις συναλλαγές που γίνονται με δημόσιο φορέα. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης και Οικονομικών καθορίζεται κάθε αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή της παρούσας παραγράφου.»
β. Στο άρθρο 20 του ν.3842/2010 προστίθεται παράγραφος 8 ως εξής:
«8. Το ποσό του ΦΠΑ που αναλογεί στο σύνολο των συναλλαγών, οι οποίες εμπίπτουν στις ρυθμίσεις των παραγράφων 2,3 και 7 του παρόντος άρθρου και διενεργούνται με οποιονδήποτε τρόπο και ιδίως μέσω χρήσης πιστωτικής ή χρεωστικής κάρτας, ηλεκτρονικής τραπεζιτικής (e-banking), τραπεζικής κατάθεσης σε εξόφληση τιμολογίου ή τραπεζικής επιταγής, δεσμεύεται από την τράπεζα και αποδίδεται κατευθείαν στο δημόσιο εντός πέντε (5) ημερών από τη διενέργεια της πληρωμής.
Σε περίπτωση φορολογουμένων που υποβάλλουν δήλωση ΦΠΑ, η τράπεζα χορηγεί βεβαίωση για το εισπραχθέν ποσό ΦΠΑ, ώστε να υπολογίζεται στη δήλωση του φορολογουμένου. Για τις υπηρεσίες αυτές τα τραπεζικά ιδρύματα δεν χρεώνουν δαπάνες ή οποιαδήποτε αμοιβή. Με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων ρυθμίζεται η διαδικασία εφαρμογής της διάταξης της παρούσας παραγράφου, καθώς και κάθε ζήτημα σχετικά με την απόδοση και την επιστροφή ΦΠΑ.»
3. Η παράγραφος 1 του άρθρου 29 του ν.4172/2013 (ΦΕΚ Α΄ 167 Α/23-7-2013) αντικαθίσταται ως ακολούθως:
«1. Τα κέρδη από επιχειρηματική δραστηριότητα φορολογούνται σύμφωνα με την ακόλουθη κλίμακα:
Φορολογητέο εισόδημα Συντελεστής
(ευρώ) (%)
<50.000 29%
>50.000 33%»
4. Το πρώτο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρου 29 του ν. 4172/2013 (ΦΕΚ Α΄ 167 Α/23-7-2013) αντικαθίσταται ως ακολούθως:
«1. Με βάση τη δήλωση που υποβάλλει ο φορολογούμενος και τους λοιπούς τίτλους βεβαίωσης που προβλέπονται στον Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας βεβαιώνεται ποσό ίσο με το εκατό τοις εκατό (100%) του φόρου που προκύπτει «από επιχειρηματική δραστηριότητα» για το φόρο που αναλογεί στο εισόδημα του διανυόμενου φορολογικού έτους.»
5. Στον ν.4174/2013 μετά το άρθρο 55 προστίθεται άρθρα 55 Α ως εξής:
«Άρθρο 55 Α΄
1. Αδίκημα φοροδιαφυγής διαπράττει όποιος, με πρόθεση:
α) αποκρύπτει φορολογητέα ύλη, ή β) παραπλανεί τα όργανα της φορολογικής διοίκησης σχετικά με φορολογητέα ύλη ή γ) δεν αποδίδει ή αποδίδει ανακριβώς εισπραχθέντα ή οφειλόμενο ΦΠΑ ή παρακρατούμενους ή επιρριπτόμενους φόρους, τέλη και εισφορές, με αποτέλεσμα την απόλαυση περιουσιακού οφέλους για τον ίδιο ή για τρίτους με αντίστοιχη ζημία του Δημοσίου, που ανέρχεται τουλάχιστον σε ποσοστό … του οφειλόμενου ανά φορολογία και ανά έτος φόρου και τουλάχιστον σε …. ευρώ ανά φορολογία και ανά έτος, κατά παράβαση της φορολογικής νομοθεσίας.
2. Εάν συντρέχει περίπτωση τέλεσης αδικήματος φοροδιαφυγής υποβάλλεται αμέσως, και πάντως όχι πλέον των τριάντα ημερών από την σύνταξη της σχετικής εκθέσεως ελέγχου, μηνυτήρια αναφορά από τα αρμόδια όργανα της Φορολογικής Διοίκησης ή σε περίπτωση καθυστέρησής τους, από τον Γενικό Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων. Μηνυτήρια αναφορά υποβάλλεται και στην περίπτωση του άρθρου 42 ΠΚ. Η ποινική δίωξη ασκείται αυτεπαγγέλτως.
3. Σε περίπτωση παραπομπής του κατηγορούμενου για φοροδιαφυγή στο ακροατήριο, δεν επιβάλλονται τα διοικητικά πρόστιμα των άρθρων 54 και 55 του παρόντος. Ο φόρος και οι τόκοι επιβάλλονται και εισπράττονται κατά τις διατάξεις των άρθρων 30 επόμενα, 40 επόμενα και 53 του παρόντος. Η άσκηση ενδικοφανούς προσφυγής και προσφυγής ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων δεν επηρεάζει την ποινική διαδικασία.»
