Ανατρεπτικό εμφανίζεται το ΔΝΤ με νέο άρθρο-παρέμβαση που δημοσιεύθηκε χθες στο blog και αναπαράχθηκε ακαριαία στο internet, σε εφημερίδες και σε ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Το ΔΝΤ συστήνει εκρηκτική αύξηση των Δημοσίων επενδύσεων σε υποδομές και απορρίπτοντας την πολιτική λιτότητας προτρέπει τις κυβερνήσεις να χρηματδοτήσουν τα έργα από δανεισμό και όχι από μειώσεις άλλων δαπανών και φόρους. Με αυτό τον τρόπο ανατρέπει πλήρως το μοντέλο που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα και επαναφέρει πολιτικές που κυριάρχησαν τη δεκαετία του 1990.
Του Χρήστου Φράγκου
Σύμφωνα με το άρθρο για τη διασφάλιση και επιτάχυνση της παγκόσμιας ανάπτυξης απαιτούνται επενδύσεις σε υποδομές, οι οποίες σύμφωνα με σχετική μελέτη αποδίδουν πολυεπίπεδα και με διάρκεια στηρίζοντας ολόκληρο το φάσμα της οικονομίας και παράγοντας πλούτο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η μελέτη είναι ξεκάθαρη και μιλά για δημόσιες επενδύσεις στις υποδομές, έννοια που το ΔΝΤ απέφευγε δογματικά να χρησιμοποιεί.
Παράλληλα μέσω της μελέτης για την αποδοτικότητα των επενδύσεων σε υποδομές το ΔΝΤ επαναφέρει το ζήτημα των δημοσιονομικών και παραγωγικών πολλαπλασιαστών, τους αποκαλούμενους «πολλαπλασιαστές Blanchard» από το όνομα του επικεφαλής οικονομολόγου του Ταμείου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζει το ΔΝΤ δημόσιες επενδύσεις της τάξης του 1% του ΑΕΠ σε υποδομές αποδίδουν 0,4% στο ΑΕΠ τον ίδιο χρόνο και 1,5% τα επόμενα έτη.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το σημείο στο οποίο η μελέτη προσεγγίζει τη σχέση του ΔΝΤ με το Δημόσιο χρέος, υπογραμμίζοντας ότι ακόμα και αν οι επενδύσεις χρηματοδοτηθούν με δανεισμό μπορούν κάλλιστα να υπεραποδώσουν καλύπτοντας δάνεια και τόκους και παράγοντας παράλληλα νέο πλούτο και εδραιώνοντας την αναπτυξιακή δυναμική.
Σύμφωνα με την έκθεση τα βασικά οφέλη είναι:
– Η βραχυχρόνια αύξηση της παραγωγής, η οποία είναι πολύ μεγαλύτερη όταν οι δημόσιες επενδύσεις στις υποδομές υλοποιούνται σε περιόδους οικονομικής κρίσης
– Τα παράπλευρα οφέλη της αύξησης της παραγωγής είναι πολύ μεγαλύτερα σε χώρες με βέλτιστες πολιτικές διαχείρισης δημοσίων επενδύσεων όπου περιορίζεται η διασπάθιση πόρων και που οι νέες δημόσιες επενδύσεις διοχετεύονται σε έργα αυξημένης αποδοτικότητας
– Οι δημόσιες επενδύσεις που χρηματοδοτούνται από δανεισμό έχουν πολύ μεγαλύτερα –θετικά- αποτελέσματα από αυτές που τροφοδοτούνται από αύξηση φόρων ή μειώσεις άλλων δαπανών.
Η έκθεση υποστηρίζει ότι υπ αυτό το πρίσμα η τρέχουσα χρονική και οικονομική συγκυρία αποτελεί την ιδανικότερη για μεγάλη αύξηση των δημοσίων επενδύσεων σε υποδομές, καθώς σε πολλές αναπτυγμένες οικονομίες παρατηρείται οικονομική καχεξία.
Η προσέγγιση του άρθρου αναιρεί πλήρως τα όσα εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα στα πλαίσια των Μνημονίων και επαναφέρει το ζήτημα της κρατικής παρέμβασης για την υπέρβαση των οικονομικών κρίσεων.
Στην πραγματικότητα το ΔΝΤ με αυτό τον τρόπο απομακρύνεται από τη νεοφιλελεύθερη προσέγγιση της οικονομικής πολιτικής υιοθετώντας Κενσιανές θέσεις και παρεμβατικές νοοτροπίες.
Ανατρεπτικό εμφανίζεται το ΔΝΤ με νέο άρθρο-παρέμβαση που δημοσιεύθηκε χθες στο blog και αναπαράχθηκε ακαριαία στο internet, σε εφημερίδες και σε ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Το ΔΝΤ συστήνει εκρηκτική αύξηση των Δημοσίων επενδύσεων σε υποδομές και απορρίπτοντας την πολιτική λιτότητας προτρέπει τις κυβερνήσεις να χρηματδοτήσουν τα έργα από δανεισμό και όχι από μειώσεις άλλων δαπανών και φόρους. Με αυτό τον τρόπο ανατρέπει πλήρως το μοντέλο που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα και επαναφέρει πολιτικές που κυριάρχησαν τη δεκαετία του 1990.
Του Χρήστου Φράγκου
Σύμφωνα με το άρθρο για τη διασφάλιση και επιτάχυνση της παγκόσμιας ανάπτυξης απαιτούνται επενδύσεις σε υποδομές, οι οποίες σύμφωνα με σχετική μελέτη αποδίδουν πολυεπίπεδα και με διάρκεια στηρίζοντας ολόκληρο το φάσμα της οικονομίας και παράγοντας πλούτο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η μελέτη είναι ξεκάθαρη και μιλά για δημόσιες επενδύσεις στις υποδομές, έννοια που το ΔΝΤ απέφευγε δογματικά να χρησιμοποιεί.
Παράλληλα μέσω της μελέτης για την αποδοτικότητα των επενδύσεων σε υποδομές το ΔΝΤ επαναφέρει το ζήτημα των δημοσιονομικών και παραγωγικών πολλαπλασιαστών, τους αποκαλούμενους «πολλαπλασιαστές Blanchard» από το όνομα του επικεφαλής οικονομολόγου του Ταμείου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζει το ΔΝΤ δημόσιες επενδύσεις της τάξης του 1% του ΑΕΠ σε υποδομές αποδίδουν 0,4% στο ΑΕΠ τον ίδιο χρόνο και 1,5% τα επόμενα έτη.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το σημείο στο οποίο η μελέτη προσεγγίζει τη σχέση του ΔΝΤ με το Δημόσιο χρέος, υπογραμμίζοντας ότι ακόμα και αν οι επενδύσεις χρηματοδοτηθούν με δανεισμό μπορούν κάλλιστα να υπεραποδώσουν καλύπτοντας δάνεια και τόκους και παράγοντας παράλληλα νέο πλούτο και εδραιώνοντας την αναπτυξιακή δυναμική.
Σύμφωνα με την έκθεση τα βασικά οφέλη είναι:
– Η βραχυχρόνια αύξηση της παραγωγής, η οποία είναι πολύ μεγαλύτερη όταν οι δημόσιες επενδύσεις στις υποδομές υλοποιούνται σε περιόδους οικονομικής κρίσης
– Τα παράπλευρα οφέλη της αύξησης της παραγωγής είναι πολύ μεγαλύτερα σε χώρες με βέλτιστες πολιτικές διαχείρισης δημοσίων επενδύσεων όπου περιορίζεται η διασπάθιση πόρων και που οι νέες δημόσιες επενδύσεις διοχετεύονται σε έργα αυξημένης αποδοτικότητας
– Οι δημόσιες επενδύσεις που χρηματοδοτούνται από δανεισμό έχουν πολύ μεγαλύτερα –θετικά- αποτελέσματα από αυτές που τροφοδοτούνται από αύξηση φόρων ή μειώσεις άλλων δαπανών.
Η έκθεση υποστηρίζει ότι υπ αυτό το πρίσμα η τρέχουσα χρονική και οικονομική συγκυρία αποτελεί την ιδανικότερη για μεγάλη αύξηση των δημοσίων επενδύσεων σε υποδομές, καθώς σε πολλές αναπτυγμένες οικονομίες παρατηρείται οικονομική καχεξία.
www.palo.gr