Ο Κινέζος

Το ότι δεν είστε Κινέζοι και είστε Έλληνες είναι μάλλον μία απλή σχέση πιθανοτήτων. Αν υπάρχει δεύτερη ζωή, δεδομένου ότι ο Κινέζικος λαός αποτελεί το ένα τρίτο των ανθρώπινων όντων, έχετε μία στις τρεις πιθανότητες να γεννηθείτε Κινέζος. Συνεπώς, αν μη τι άλλο, οφείλουμε απέραντο σεβασμό για κάτι που παρ’ ολίγον θα ήμασταν.

Από τη μεριά του, ο Κινέζικος λαός, τρέφει απέραντο θαυμασμό για την Ελλάδα και τον Ελληνικό πολιτισμό (πιθανότατα θα έχει ελάχιστες πληροφορίες για τις νεότερες γενεές), ονομάζοντάς μας «Σι Λα» δηλαδή η δεύτερη μεγάλη δύναμη (τρομάρα μας), διατηρώντας για τον εαυτό της τη θέση του πρώτου.

Ο Κινέζικος λαός είναι λοιπόν εξαιρετικά πολυπληθής, συνεπώς η όποια επενδυτική προσέγγισή του αποτελεί μια σίγουρη διείσδυση σε μια τεράστια αγορά. Βέβαια, εδώ είναι που αρχίζουν τα δύσκολα, δεδομένου ότι ο Κινέζος κατασκευάζει τα πάντα και πουλάει τα πάντα, συνεπώς για να τον καταστήσεις πελάτη σου θέλει ιδιαίτερη τέχνη, όπου οι σύγχρονες μέθοδοι Marketing συνήθως αποτυγχάνουν.

Ο Κινέζικος λαός περαιτέρω είναι μία από τις μεγαλύτερες, αν όχι η μεγαλύτερη επενδυτική δύναμη. Συνεπώς, σοφότατη η επιλογή του Πρωθυπουργού και του μισού Υπουργικού Συμβουλίου να επισκεφτούν τη χώρα, στην αγωνία μας για προσέγγιση επενδύσεων. Εδώ βέβαια αρχίζουν νέες δυσκολίες και κάνουν εμφανή την ειδοποιό διαφορά μεταξύ επιστήμονα της οικονομίας κλεισμένου σε δοκιμαστικό σωλήνα και επιστήμονα ο οποίος έχει σχέση με την πραγματική οικονομία και το πως λειτουργούν οι διάφοροι λαοί σε σχέση με αυτή.

Δεν είναι δυνατόν για παράδειγμα να κάνεις δουλειά με Μουσουλμάνο και να μην κάνεις παζάρι, όχι για κάποιο περίεργο λόγο που εμείς οι δυτικοί φανταζόμαστε, αλλά επειδή αυτό επιτάσσει η θρησκεία τους (Σαρία). Το παζάρι με τους Μουσουλμάνους έχει την αισθητική του παράλογου. Αυτό δηλαδή που θα σου προτείνει ο Μουσουλμάνος, έχει ως αντίδραση το «δεν είναι καλά ο άνθρωπος, δεν ξέρει τι ζητάει» και μετά, αν ξέρεις το παιχνίδι θα του προτείνεις εσύ κάτι εξωφρενικά ελάχιστο, δεν θα σηκωθεί να φύγει όπως θα έκανε κάθε άλλος, θα το συζητήσει, στο τέλος θα καταλήξετε κάπου στο μέσον, θα έχετε πιεί και δύο τρία τσάγια και η δουλειά θα κλείσει με όλους ευχαριστημένους.

Με τους Κινέζους τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Η αρχική πρόταση δεν θα είναι εξωπραγματική, χωρίς να είναι δελεαστική, θα συζητήσετε, θα δώσετε το χέρια κουνώντας ταυτόχρονα και τα κεφάλια σας και θα δώσετε ραντεβού την επόμενη ημέρα για την υπογραφή των συμβολαίων. Θα σκεφθείτε, καλή δουλειά, με καλό περιθώριο και σχετικά γρήγορη. Απατάσθε οικτρά. Την επόμενη ημέρα ο Κινέζος θα σας ζητήσει να το ξανασυζητήσετε. Θα δώσετε τόπο στην οργή και μετά από κάποιες ώρες θα συμφωνήσετε σε μία μικρότερη τιμή, θα πείτε δεν πειράζει έτσι είναι οι δουλειές, θα κουνήσετε πάλι χέρια και κεφάλια και θα δώσετε ραντεβού την επόμενη ημέρα για τα συμβόλαια. Δυστυχώς και πάλι απατάσθε. Την τρίτη ημέρα θα παιχθεί και πάλι το ίδιο σκηνικό και αν αρχίσετε να εκνευρίζεστε, έχετε χάσει το παιχνίδι. Σε κάθε περίπτωση, τελικά η δουλειά θα γίνει επειδή τις περισσότερες φορές θα έχετε ζαλιστεί από το να κουνάτε χέρια και κεφάλια, πέραν δε τούτου ο Κινέζος έχει μία απίστευτη ηρεμία που εμείς ως έθνος δεν διαθέτουμε και έτσι στο τέλος θα καταλάβετε ότι για να βγάλετε κέρδος θα πρέπει να πραγματοποιήσετε έναν τεράστιο τζίρο.

Εκεί που δεν σας «παίρνει» καθόλου είναι η αθέτηση της υπόσχεσης από μέρους σας, επειδή δεν πρόκειται να κάνετε ποτέ δουλειά, ο Κινέζος δεν θα το συζητήσει καν μαζί σας, θα την «κάνει» για άλλες πολιτείες και εσείς θα μείνετε με τη νέα σύμβαση στο χέρι. Αν κάποιος έχει αμφιβολία, ας θυμηθεί την ιστορία πριν από λίγες ημέρες με την COSCO και την προσπάθεια των δικών μας να καλυτερέψουν κατά τι τη σύμβαση. Οι Κινέζοι είχαν αρχίσει ήδη να τα μαζεύουν για άλλα λιμάνια και οι δικοί μας ανέκρουσαν πρύμνα, ρίχνοντας το φταίξιμο στους συνήθεις ύποπτους δημοσιογράφους που όλο παραποιούν τα λόγια τους. Σε κάθε περίπτωση, υπήρξε ένα καλό μάθημα στο ερώτημα «who is the Boss?».

Οι Κινέζοι, ως τεράστιος λαός με φοβερό υπερπληθυσμό όπου το κράτος τους έβαζε όρια ακόμα και στην τεκνοποίηση επειδή «το μαγαζί γέμισε και δεν χωράνε άλλοι» ή όπως λέμε και εμείς οι Δυτικοί «υφίσταται το θέμα της θεωρίας του Malthus, γνωστό και ως Μαλθουσιανή κατάρα», τα τελευταία χρόνια, μεταναστεύουν σωρηδόν σε άλλες χώρες, εγκαθιστώντας δικές τους κοινότητες. Το θέμα είναι πως πρόκειται για ιδιαίτερα συμπαγείς κοινότητες, κάτι σαν πόλη μέσα στην πόλη ή επί το Ελληνικό Chinatown, όπου ασχολούνται με το αγαπημένο τους επάγγελμα, πουλάνε Κινέζικα. Το κακό είναι πως δεν θέλουν και πολλά πάρε δώσε με τους ιθαγενείς και έτσι έχουν μια πλήρη κοινωνική οργάνωση με δικούς τους, είναι σε θέση δε να έχουν ακόμα και Κινέζο λογιστή. Εκεί μάλλον δεν τα καταφέρνουν, απλά ο πρώτος που θα κερδίσει την εμπιστοσύνη τους, θα είναι πιθανότατα και ο αποκλειστικός λογιστής όλης της Κινέζικης κοινότητας της πόλης.

Ας πάμε να δούμε το σχεδιασμό αυτής της επενδυτικής προσπάθειας. Ως μη κοινοτικοί, για ανεξάρτητη εργασία, θα πρέπει να καταθέσουν εγγυητική επιστολή. Γίνεται η κίνηση από τον πασίγνωστο Γιου Λι, ο οποίος γεμίζει τη γειτονιά υποκαταστήματα, τα οποία πωλούν τα ίδια Κινέζικα προϊόντα ή παρεμφερή, επειδή οι Κινέζοι δεν αποδέχονται τη Δυτική θεωρεία του Marketing περί «κανιβαλισμού» της αγοράς. Οι Κινέζοι είπαμε έχουν δικές τους θεωρίες και δεν τους ενδιαφέρει πως εμείς λέμε ότι ένα κατάστημα την ίδιας φίρμας δεν θα πρέπει να είναι στην ίδια περιοχή με ένα άλλο επειδή θα υπάρχει ανταγωνισμός τιμών. Ο Κινέζος θα στήσει είκοσι ίδια καταστήματα στη σειρά που θα πουλούν ότι μπορείς να φανταστείς χωρίς καμία συνοχή μεταξύ τους (μπλουζάκια – πολλά μπλουζάκια, φουρφούρια για φραπέ, Χριστουγεννιάτικα στολίδια κατακαλόκαιρο, λάμπες led σε διάφορους τύπους, Κινέζικους δράκους για στηλοθήκη, αμπαζούρ, μαντζούνια για κάθε νόσο σε στυλ Βέγγου – το μισό πιες το και με το άλλο μισό κάνε εντριβή- ρολόγια μαϊμού Rolex και γενικά ότι θέλει η ψυχούλα σου, από «αναγκαία άχρηστα» πράγματα. Σύμφωνα με το Κινέζικο Marketing, στο δέκατο ίδιο μαγαζί ξεχνάς τι είδες στο πρώτο, αν θυμηθείς ότι το είδες νομίζεις ότι εκεί είναι φθηνότερο και τελικά σου κάνουν και μια έκπτωση και το αγοράζεις. Τώρα, επειδή ουσιαστικά είναι γκέτο με ελεύθερη πρόσβαση για τους ιθαγενείς, αλλά μόνο για τουριστικούς και αγοραστικούς λόγους, είναι από τα σημεία όπου οι ελεγκτικοί μηχανισμοί σηκώνουν τα χέρια.

Έχετε τύχει ποτέ σε φορολογικό έλεγχο Κινέζικου μαγαζιού; Tο απόλυτο χάος και γέλιο. Μπουκάρει το ΣΔΟΕ, βλέπει την Κινεζούλα και ρωτάει που είναι ο υπεύθυνος. Η σίγουρη απάντηση είναι «ντεν ξέρει – ντεν καταλαβαίνει». Στο μεταξύ, λίγο πριν ο ελεγκτής την είχε ακούσει να μιλάει με τον πελάτη καλύτερα Ελληνικά από τα δικά του. Μετά από διαπραγματεύσεις σκάει ένας Κινέζος και του ζητούν την ταμειακή μηχανή. Η απάντηση είναι κλισέ «ντεν ξέρει – ντεν καταλαβαίνει». Με το που αρχίζουν να εκνευρίζονται οι ελεγκτές, φεύγει ο πρώτος Κινέζος και εμφανίζεται ένας άλλος που νομίζεις πως είναι ο δίδυμος αδελφός του, ή ο πρώτος Κινέζος που σε κοροϊδεύει, κουβαλάει μια ταμειακή μηχανή και μια απόδειξη που έχει κοπεί, ήδη έχει περάσει μισή ώρα, ο αγοραστής έχει φύγει βρίζοντας, η ερώτηση για λογιστή πάλι προσκρούει στην απάντηση «ντεν ξέρει – ντεν καταλαβαίνει» και τελικά, είτε κόβεται κάποια παράβαση για την τιμή των όπλων (μη έκδοση απόδειξης για μία λάμπα τύπου led αξίας ενός ευρώ συμπεριλαμβανόμενου του Φ.Π.Α.), είτε οι ελεγκτές αγανακτούν και φεύγουν.

Αν αφήσουν κάποια πρόσκληση για προσκόμιση βιβλίων, υπάρχουν δύο περιπτώσεις. Η μία τα βιβλία να πάνε την άλλη ημέρα στην Εφορία συνοδευόμενα από τον λογιστή και κάποιον Κινέζο, όπου τα βιβλία θα είναι ενημερωμένα αλλά Φ.Π.Α. προς απόδοση δεν θα προκύπτει ο δε Κινέζος θα λέει συνεχώς όλη την ώρα «ντεν ξέρει – ντεν καταλαβαίνει» και οι υπάλληλοι θα παρακαλούν να ξεκουμπιστεί και ο λογιστής και ο Κινέζος. Υπάρχει και η άλλη εκδοχή, να ξαναγίνει επίσκεψη στην επιχείρηση την επόμενη ημέρα. Τότε οι ελεγκτές θα συναντήσουν έναν άλλο Κινέζο ή τουλάχιστον έτσι θα λέει αυτός, θα συστηθεί ως Που Λι και θα απαντήσει ότι ο Γιου Λι έφυγε εσπευσμένα χθες το βράδυ με Ryan για Πεκίνο επειδή αρρώστησε η γιαγιά του. Η όλη αλήθεια είναι ότι χρειάζεται ειδικό επιχειρησιακό σχέδιο για να ελέγξει κάποια ελεγκτική υπηρεσία την Chinatown και γενικά δεν είναι μια εύκολη υπόθεση.

Σε κάθε περίπτωση, ευχόμαστε καλές δουλειές στον Πρωθυπουργό, τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου και τους Έλληνες επιχειρηματίες που συνόδεψαν την Κυβέρνηση στη μακρινή Κίνα.

Αυτά προς το παρόν και όπως χαιρετούν και οι Κινέζοι (ή οι Γιαπωνέζοι, πάντα τους μπέρδευα αυτούς), «Σαγιονάρα» (Αυτή, με ένα ευρώ από το περίπτερο, μόνο προσοχή μην έχει δύο δεξιές ή δύο αριστερές και περδικλωθείτε…)

e-forologia.gr

Παρόμοια Άρθρα

No Image
No Image
No Image