Απαντήσεις του Υπουργού Οικονομικών σε επίκαιρες ερωτήσεις στη Βουλή.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
Νίκης 5-7
10180 Αθήνα
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ Tηλ.: 210-3332553/4
Fax: 210-3332559
e-mail: press@minfin.gr
Πέμπτη, 30 Απριλίου 2015
Δελτίο Τύπου
«Η αγορά των CDSs δεν βρίσκεται στην Ελλάδα. Δεν μπορεί η ελληνική πολιτεία να απαγορεύσει την αγοραπωλησία CDSs για το οτιδήποτε… Είναι προφανές ότι απαιτείται παγκόσμια συμφωνία, τουλάχιστον ευρωπαϊκή συμφωνία, που να ρυθμίζει και ουσιαστικά να απαγορεύει τα γυμνά CDSs», τόνισε –μεταξύ άλλων – ο Υπουργός Οικονομικών, κ. Γιάνης Βαρουφάκης, απαντώντας στη Βουλή σε επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, κ. Νικόλαου Μαυραγάνη, σχετικά με την ύπαρξη ή μη κατάλληλου πλαισίου από τις ελληνικές και ευρωπαϊκές αρχές όσον αφορά τις Συμβάσεις Ανταλλαγής Κινδύνου Αθέτησης δίχως την αντίστοιχη κατοχή τίτλων-κρατικών ομολόγων.
Κύριε Πρόεδρε, κύριε συνάδελφε, κατ’ αρχάς ευχαριστώ για τα λόγια συμπαράστασης. Νομίζω ότι όλοι είμαστε ταγμένοι στο δύσκολο αγώνα, αλλά ταυτόχρονα και στην τεράστια ανάγκη που υπάρχει να μην ψάχνουμε εύκολες λύσεις για τα θέματα της βίας. Κατέληξα να λέω για το συγκεκριμένο περιστατικό ότι η λύση δεν είναι ούτε η άτακτη φυγή, ούτε το άβατο, αλλά ούτε και η βίαιη καταστολή της βίας.
Θα έλθω στο ερώτημά σας, όμως, γιατί όπως είπατε πάρα πολύ σωστά πρόκειται για άλλη μία μορφή βίας, η οποία έχει μια πολύ πολιτισμένη μορφή, αλλά δεν παύει να είναι βίαιη και καταστροφική.
Από όλα τα τοξικά παράγωγα, τα γυμνά ασφάλιστρα κινδύνου, τα naked CDSs, μπορεί να μην είναι τα πιο τοξικά. Υπάρχουν κι άλλα που είναι χειρότερα. Είναι όμως σίγουρα αυτά που καταδεικνύουν το ηθικό κενό που γέννησε ο θρίαμβος του χρηματοπιστωτικού συστήματος επί των κοινωνιών, επί της Δημοκρατίας, επί της πραγματικής οικονομίας, επί της υγιούς επιχειρηματικότητας.
Ξέρετε, στη διάρκεια και των σημερινών διαπραγματεύσεων κάποιοι από τους θεσμούς συνεχώς μιλούν, εγείρουν το θέμα του ηθικού κινδύνου. Με άλλα λόγια, αν για παράδειγμα αυτήν τη στιγμή εμείς επιμείνουμε στην απαγόρευση των πλειστηριασμών εν μέσω κρίσης, στο ξεσπίτωμα ανθρώπων που δεν μπορούν να αποπληρώνουν το στεγαστικό τους δάνειο, σου απαντούν –και υπάρχει μια λογική σε αυτό, δεν είναι ότι δεν υπάρχει λογική- «αν ισχύσει αυτό, μετά γιατί άλλοι να πληρώνουν το στεγαστικό τους δάνειο, υπάρχει ηθικός κίνδυνος, δημιουργείς μια κατάσταση, μια διαδικασία που κάνει κάποιους να λειτουργούν ανήθικα, δηλαδή να έχουν να πληρώσουν και να μην πληρώνουν».
Υπάρχει η άποψη ότι για να αποτραπεί αυτός ο ηθικός κίνδυνος και για να μην υπάρχουν τέτοιου είδους συμπεριφορές, ας πεταχτούν αυτοί οι άνθρωποι στο πεζοδρόμιο, ώστε να γλιτώσει η κεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Είναι ένα επιχείρημα, το οποίο το βλέπουμε μπροστά μας, το διαβάζουμε και εμείς που διαπραγματευόμαστε το ακούμε.
Όμως, όταν σκέφτεσαι ότι το ίδιο το χρηματοπιστωτικό σύστημα, μέρος του οποίου είναι και αυτοί οι θεσμοί και το ρυθμίζουν, αποδέχεται τα γυμνά CDSs, ξαφνικά αρχίζεις να αναρωτιέσαι πού ξεκινούν και πού τελειώνουν τα όρια της λογικής και ηθικής. Διότι, κακά τα ψέματα, είναι το αντίστοιχο του να έχω εγώ δικαίωμα να συνάψω ένα ασφαλιστήριο του εαυτού μου, στην περίπτωση που το δικό σας σπίτι καεί, χωρίς να έχω κανένα έννομο συμφέρον στο να μην καεί το δικό σας σπίτι. Ξαφνικά, έχω έννομο συμφέρον –τουλάχιστον χρηματικό συμφέρον- να καεί το σπίτι σας. Αυτή η δημιουργία τέτοιων κινήτρων δεν αποτελεί ηθικό κίνδυνο;
Κοιτάξτε, στην κρίση του 2008, όλα αυτά τα προϊόντα, όλα αυτά τα τοξικά παράγωγα δημιουργήθηκαν ως παράγωγα που δεν ήταν προβληματικά. Δηλαδή η ιδέα ότι αγοράζεις ένα περιουσιακό στοιχείο και ταυτόχρονα αγοράζεις κι ένα ασφάλιστρο σε περίπτωση που πάθει κάτι, δεν είναι καθόλου κακή. Όταν όμως αυτό αρχίζει και αποδομείται, εμπορευματοποιείται και χάνεται ο λογικός ειρμός που δένει αυτά τα δύο και μπορείς να αγοράζεις ασφάλιστρο στο περιουσιακό στοιχείο ενός άλλου ή μπορείς να αγοράζεις το δικαίωμα να αγοράζεις μετοχές- όχι να αγοράζεις τις μετοχές, αλλά να αγοράζεις το δικαίωμα να αγοράζεις τις μετοχές- και ξαφνικά έχεις χιλιάδες χρηματιστές οι οποίοι δεν αγοράζουν μετοχές, αλλά αγοράζουν το δικαίωμα να αγοράζουν τις μετοχές, ξαφνικά το χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν γίνεται μόνο παράλογο αλλά γίνεται κι επικίνδυνο.
Γιατί η μόχλευση αυτή σημαίνει, ότι φτάνει σε ένα σημείο όπου η κατάρρευση ενός τίτλου περιουσιακού στοιχείου ξεκινάει μια διαδικασία σαν αυτήν που είδαμε το 2008. Και ποιοι την πληρώνουν; Οι άνθρωποι που πετιούνται στους δρόμους και βλέπουν κάποιους να τους δείχνουν με το δάχτυλο και να τους μιλάνε για τον ηθικό κίνδυνο που πρέπει να αποσοβηθεί.
Θα κλείσω, λέγοντας το εξής, κύριε συνάδελφε: Γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι η λύση δεν μπορεί να δοθεί σε εθνικό πλαίσιο. Η αγορά των CDSs δεν βρίσκεται στην Ελλάδα. Δεν μπορεί η ελληνική πολιτεία να απαγορεύσει την αγοραπωλησία CDSs για το οτιδήποτε, για ελληνικά ομόλογα, για στεγαστικά δάνεια του γείτονά σας ή για οποιονδήποτε στην αγορά της Wall Street, του City του Λονδίνου και στη Φρανκφούρτη.
Είναι προφανές ότι απαιτείται παγκόσμια συμφωνία, τουλάχιστον ευρωπαϊκή συμφωνία, που να ρυθμίζει και ουσιαστικά να απαγορεύει τα γυμνά CDSs. Να μπορείς αν αγοράζεις CDSs, αλλά όχι γυμνά CDSs. Να μπορείς να ασφαλίζεις τίτλους που έχεις.
Αυτό είναι κάτι το οποίο το προωθούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν είμαστε οι μόνοι, καθώς κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες το προωθούν. Το μόνο που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι συμβολικά να το απαγορεύσουμε στην Ελλάδα, για να δείξουμε μια κίνηση προς αυτό. Θα το σκεφτούμε αυτό και θα σκεφτούμε στη βάση του αν αυτό μας βοηθάει στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης- του ECOFIN συγκεκριμένα- για να πείσουμε τους εταίρους μας ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε αυτό. Και –ξέρετε- υπάρχει μια μεγάλη αντίσταση από κάποιους από τους εταίρους μας –δεν θα αναφερθώ σε ποιους-, η οποία δεν θα βοηθήσει.
Ευχαριστώ πολύ.
Δευτερολογία του Υπουργού Οικονομικών
Θα το εξετάσουμε. Έχουμε να εξετάσουμε και άλλα, για παράδειγμα, το short selling, τον δανεισμό ομολόγων για την πώληση τους. Θεωρώ ότι αυτό είναι πιο καίριο.
Θα καταλήξω με ένα πικρό σχόλιο. Να σας θυμίσω, βεβαίως, ότι στην Ελλάδα της κρίσης η Ελληνική Δημοκρατία δεν εκδίδει ομόλογα, παρά μόνο με μια μικρή εξαίρεση τον περασμένο Απρίλιο –προσχηματική, κατά τη γνώμη μου. Ευελπιστούμε ότι η διαπραγμάτευση θα εξομαλύνει την κατάσταση και θα μας δώσει τη δυνατότητα να μιλάμε για την μετά τον Ιούνιο περίοδο της ελληνικής ανάκαμψης, όπου κάποια στιγμή θα εισέλθουμε πάλι στις αγορές, θα εκδίδουμε ομόλογα, αλλά αυτήν τη φορά στο πλαίσιο ενός βιώσιμου χρέους και μιας αναπτυξιακής πορείας της ελληνικής οικονομίας.
Να είστε σίγουρος -και θα είστε και εσείς μαζί μας, αυτό είναι σίγουρο- ότι σε αυτή τη διαδικασία η ελληνική κυβέρνηση θα κάνει ό,τι μπορεί για να τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια εκείνων που εις βάρος της πραγματικής οικονομίας κερδοσκοπούν.
Ευχαριστώ.
