Ομιλία του ΥΠΑΑΝ Νίκου Δένδια στο Επιχειρηματικό Φόρουμ των Γαλλόφωνων κρατών με θέμα: «ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΜΨΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ»

Καταργούνται σε 120 επαγγέλματα οι άδειες λειτουργίας

Ομιλία του ΥΠΑΑΝ Νίκου Δένδια στο Επιχειρηματικό Φόρουμ των Γαλλόφωνων κρατών με θέμα: «ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΜΨΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ»

…….
Έχει έννοια να καταναλώσω λίγο από το χρόνο σας για να σας πω δυο λέξεις για το νέο ελληνικό επιχειρηματικό περιβάλλον και το αναπτυξιακό μοντέλο, το οποίο η κυβέρνηση Σαμαρά προωθεί στην Ελλάδα ως μέθοδο εξόδου από την κρίση.

Καταρχήν, κυρίες και κύριοι, η χώρα οφείλει να έχει ένα συνολικό αναπτυξιακό μοντέλο. Δεν πιστεύουμε ότι μπορούμε να κινηθούμε με επιμέρους επεμβάσεις και παρεμβάσεις. Οι δείκτες εξόδου από την κρίση είναι προφανείς, το αποτέλεσμα φαίνεται θετικό. Ήδη η Ελλάδα φέτος γυρνάει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, με αύξηση κατά 0,9% του ΑΕΠ, σχετικά μικρό ποσοστό, αλλά να λάβετε υπόψη σας το -3% περίπου του προηγούμενου χρόνου, φθάνουμε σε μια διαφορά της τάξης του 4%, που είναι εξαιρετικά σημαντική.

Επίσης, παρακαλώ, λάβετε υπόψη σας ότι η πρόβλεψή μας για τον επόμενο χρόνο, πρόβλεψη καθόλου αβάσιμη, είναι της τάξης του + 2,9%, που σημαίνει εξαιρετικά σημαντικό αποτέλεσμα σε όρους Ευρωζώνης.

Όμως, υπάρχουν και άλλοι δείκτες, οι οποίοι μας δημιουργούν ανησυχίες. Και οι οποίοι αναδεικνύουν τα δομικά προβλήματα που έχει η οικονομία μας. Παράδειγμα: Η καινοτομία μετέχει στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν μας με μόλις 0,46%. Δεύτερο παράδειγμα, με εξαίρεση του άδηλους πόρους μας, από τον τουρισμό και τη ναυτιλία, οι εξαγωγές μας είναι το 1/3 των εισαγωγών μας. Και βεβαίως, δεν ξεχνάμε ποτέ στην Ελλάδα, την εξαιρετικά ψηλή ανεργία. Η ανεργία κάμπτεται, από το περίπου 27% κατεβαίνει πλέον κάτω από 25%, αλλά ο αριθμός παρά ταύτα παραμένει συντριπτικά μεγάλος και παρακαλώ λάβετε υπόψη σας ότι η ανεργία στις νέες γενιές των Ελλήνων υπερβαίνει το 50%.

Τι κάνουμε για να τα αντιμετωπίσουμε;

Επεμβαίνουμε σε δύο διαφορετικά επίπεδα. Επεμβαίνουμε προσπαθώντας να διορθώσουμε δομικά προβλήματα του ελληνικού μοντέλου ανάπτυξης και επίσης επεμβαίνουμε για να θεραπεύσουμε τις συνέπειες της κρίσης. Γιατί έχουμε ξεκάθαρα στο μυαλό μας ότι εάν δεν προχωρήσουμε γρήγορα στις μεταρρυθμίσεις και σε βαθιές μεταρρυθμίσεις, ανεξαρτήτως των εξελίξεων στον τομέα του χρέους, η χώρα κάποια στιγμή θα επανέλθει σε κρίση.

Όσον αφορά, λοιπόν, στο ευρύτερο πλαίσιο, έχουμε την εντύπωση ότι η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει ιδεολογικό προσανατολισμό. Και εξηγούμαι:

Στην Ελλάδα το επιχειρείν υπήρξε για πολλά χρόνια δαιμονοποιημένο. Είχαμε τη αντίληψη ότι μέσα από ένα υδροκέφαλο κράτος, μπορούμε να αναπτύξουμε την οικονομία μας και να βελτιώσουμε τους όρους ζωής στην κοινωνία μας. Απεδείχθη ότι αυτό ήταν μία τελείως λανθασμένη αντιμετώπιση. Πιστεύουμε, λοιπόν, ότι θα πρέπει πρώτα από όλα να αποκαταστήσουμε το επιχειρείν, τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων, τη δημιουργία νέων ιδεών στην αγορά, ως ιδεολογικό πρόταγμα της κοινωνίας μας.

Η χώρα χρειάζεται κατ’ ελάχιστο 100.000 νέες επιχειρήσεις και 100 δισ. ευρώ επιπλέον επενδύσεις.

Για να γίνει αυτό χρειάζεται να απελευθερώσουμε την αγορά από τα προβλήματα που σήμερα έχει, από κανόνες που υπάρχουν χωρίς να προσφέρουν κάτι στο κοινωνικό σύνολο και εμποδίζουν την επιχειρηματικότητα να ανθίσει. Προχωράμε, λοιπόν, σε μια ολόκληρη σειρά μέτρων από τη ριζική κατάργηση αδειών. Ελπίζω ότι μέσα στο πρώτο δεκαήμερο- δεκαπενθήμερο του Νοεμβρίου θα έχω τη δυνατότητα να καταργηθεί περίπου το 1/3 του συνολικού αριθμού αδειών που έχει αυτή τη στιγμή η ελληνική οικονομία. Ο συνολικός αριθμός αδειών λειτουργίας επιχειρήσεων που προβλέπεται ότι χρειάζονται σήμερα υπερβαίνει τις 400. Ελπίζουμε ότι θα καταργήσουμε τις πρώτες 120 από αυτές, όπως προείπα, μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Νοεμβρίου.

Επίσης, δημιουργούμε ένα συνολικό πλαίσιο στήριξης της καινοτομίας.

Πρέπει να σας πω ότι έννοιες όπως,  businessangels ή incubatorsή  seedcapital είναι έννοιες άγνωστες συνολικά και στην ελληνική κοινωνία αλλά και στην ελληνική φορολογία, στην αντιμετώπισή τους.

Εάν δεν βοηθήσουμε την καινοτομία, εάν δεν βοηθήσουμε τους νέους ανθρώπους να μπορέσουν να δημιουργήσουν προϊόντα και υπηρεσίες, καινοτόμα προϊόντα, καινοτόμες υπηρεσίες, να τα προωθήσουν στην αγορά και επίσης να μπορέσουν να τα εξάγουν, η ελληνική οικονομία δεν θα μπορέσει να προχωρήσει σε επόμενο στάδιο ανάπτυξης.

Επίσης, σκοπός μας είναι να απλοποιήσουμε συνολικά όλα τα εταιρικά σχήματα, ώστε να επαλειφθεί η γραφειοκρατία από τη σύσταση των επιχειρηματικών φορέων. Να απλοποιήσουμε τις λογιστικές τους καταστάσεις, να διευκολύνουμε τις εξαγωγές, εξαφανίζοντας περίπου το 50% της γραφειοκρατίας που σήμερα υπάρχει και συνακόλουθα, περίπου 20% του κόστους εξαγωγής ενός ελληνικού προϊόντος στο εξωτερικό.

Ακόμη, δημιουργούμε ένα νέο Πτωχευτικό Δίκαιο και των επιχειρήσεων και των ιδιωτών, που θα επιτρέπουν στον επιχειρηματία τη δεύτερη ευκαιρία.

Ξέρετε, το Εμπορικό Δίκαιο στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ επηρεασμένο από τη γαλλική νομική παράδοση. Έχουμε διατηρήσει, όμως στο Πτωχευτικό Δίκαιο στοιχεία του Ρωμαϊκού τιμωρητικού Δικαίου. Ο επιχειρηματίας που αποτύγχανε μέχρι το 2007 στη Ελλάδα, μπορούσε να υποστεί ως ποινή, ακόμη και τη στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, δηλαδή την άρνηση της ιδιότητας του πολίτη. Κάτι το οποίο συναρτάται ευθέως με την παράδοση του Ρωμαϊκού Δικαίου, όπου αυτός, ο οποίος δεν πλήρωνε τις οφειλές του, γινόταν δούλος.

Τέτοιες αντιλήψεις δεν μπορούν να διέπουν το Δίκαιο μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής χώρας.

Αυτό, λοιπόν, που σχεδιάζουμε να κάνουμε είναι να επιτρέψουμε στον επιχειρηματία τη δεύτερη ευκαιρία.

Χρειαζόμαστε επιχειρηματίες οι οποίοι μπορούν να αναλαμβάνουν ρίσκο με τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων. Και εφόσον έντιμα αναλαμβάνουν ρίσκο, πρέπει να δικαιούνται, όπως σε όλες τις σύγχρονες χώρες, δεύτερη και τρίτη ευκαιρία.

Η αντίληψη ότι όλα μπορούν να δημιουργηθούν διά του κράτους, είναι μια αντίληψη απόλυτα ξεπερασμένη. Η Ελλάδα χρειάζεται μικρότερο κράτος, με λιγότερες κεντρικές δραστηριότητες.

Έχουμε, όμως να λάβουμε υπόψη μας και το στενό περιβάλλον στο οποίο κινούμαστε. Ένα περιβάλλον αρχικής εξόδου από την κρίση.

Γνωρίζετε ίσως ότι τεράστιος όγκος των ελληνικών επιχειρήσεων, άνω του 90% είναι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, κατά τον ευρωπαϊκό ορισμό. Αυτές οι επιχειρήσεις είναι και εκείνες που επλήγησαν περισσότερο από την κρίση στην Ελλάδα. Άνω των 750.000 θέσεων εργασίας χάθηκαν, άνω των 200.000 επιχειρήσεων έκλεισαν.

Προσπαθούμε να κάνουμε με τη βοήθεια των εταίρων μας μια συνολική προσέγγιση στο φαινόμενο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην Ελλάδα.

Καταρχήν προωθούμε και βρισκόμαστε σε τελική φάση συνεννοήσεων με την τρόικα, ένα εξαιρετικά φιλόδοξο σχέδιο αναδιάρθρωσης των υπερχρεωμένων κυρίως μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Είναι η πιο φιλόδοξη προσπάθεια αναδιάρθρωσης ιδιωτικού χρέους που έχει γίνει ποτέ στον κόσμο.

Αφορά γύρω στις 160.000 με 165.000 επιχειρήσεις, οι οποίες έχουν συσσωρευμένες οφειλές προς το τραπεζικό σύστημα 40 δισ. ευρώ και αν συνυπολογίσετε και οφειλές που έχουν στο ελληνικό κράτος και στα ασφαλιστικά Ταμεία, το συνολικό ποσό προσεγγίζει τα 100 δισεκατομμύρια ευρώ. Επιχειρούμε να ξεχωρίσουμε ποιος μεγάλος αριθμός από αυτές είναι βιώσιμος, ώστε με περιορισμό των οφειλών στο τραπεζικό σύστημα, με περιορισμό των προστίμων προς το κράτος και τα ασφαλιστικά Ταμεία και με διευθέτηση του τρόπου καταβολής του υπολοίπου, λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν θα πρέπει να θέσουμε ποτέ σε αμφισβήτηση την κεφαλαιουχική επάρκεια του τραπεζικού μας συστήματος, θα μπορέσουμε να απελευθερώσουμε έναν μεγάλο αριθμό από αυτές τις επιχειρήσεις από τα δεσμά που η υπερχρέωσή τους επιβάλλει, ώστε να μπορέσουν να αναπτυχθούν και να δημιουργήσουν νέες θέσεις απασχόλησης.

Το δεύτερο πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζουμε είναι οι περίπου 65.000 επιχειρήσεις, οι οποίες δεν έχουν θέμα μη εξυπηρετούμενων δανείων, αλλά γονατίζουν κάτω από το μεγάλο βάρος των υψηλών επιτοκίων που πληρώνουν.

Μια ελληνική επιχείρηση που δανείστηκε στα χρόνια της κρίσης, καταβάλλει ένα επιτόκιο της τάξης του 8 έως 12%. Περίπου 3 ή 4 μονάδες πιο ψηλό από τον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό. Αυτό αφορά περίπου, όπως προανέφερα, περίπου 65.000 επιχειρήσεις. Καταλαβαίνετε συνεπώς ότι μια επιχείρηση που καταβάλλει αυτό το επιτόκιο, μεσοχρόνια δεν είναι βιώσιμη. Και αν δεν είναι βιώσιμη εξαιτίας ασυνεπειών που δεν αφορούν τη δική της λειτουργία, αλλά το ευρύτερο σύστημα, τότε η επιχείρηση αυτή θα κλείσει, θα μας δημιουργήσει επιπλέον πρόβλημα στη ανεργία και επιπλέον απώλεια επί του Ακαθάριστου Εθνικού μας Προϊόντος.

Εκεί, έχουμε κάνει και πολύ μεγάλη προσπάθεια, στην οποία έχουμε και τη γαλλική βοήθεια, δια του κ. Σαπέν και του κ. Μοσκοβισί, στο Κολλέγιο των Επιτρόπων. Και εξηγούμαι:

Έχουμε ζητήσει την αλλαγή του κανονισμού 1303 της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να μπορέσουμε με τα χρήματα των Διαρθρωτικών Ταμείων, τα οποία ήδη έχουμε – δεν ζητάμε καμία επιπλέον χρηματοδότηση- να επιδοτήσουμε το επιτόκιο κατά δύο μονάδες αυτών των δανείων για ένα διάστημα δύο η τριών ετών.

Πρέπει να σας πω δε ότι αυτό για την Ελλάδα δεν αποτελεί οικονομική θυσία ούτε σε σχέση με τα διαρθρωτικά Ταμεία, διότι έχουμε ζητήσει από τη Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων να αλλάξουμε τη σχέση των δεσμευομένων κεφαλαίων μας, σε σχέση με τα χρήματα που επενδύει   στην ελληνική οικονομία, από ένα προς δύο σε ένα προς τρία. Αυτό θα μας επιτρέψει να εξοικονομήσουμε από το collateral που δεν θα καταβάλλουμε, τα ποσά αυτά που απαιτούνται για να επιδοτήσουμε τα επιτόκια των 65.000 αυτών επιχειρήσεων.

Και έρχομαι τώρα στις νέες προσπάθειες για την ελληνική οικονομία, στην ανάπτυξη των επιχειρήσεων, στην ίδρυση νέων επιχειρήσεων. Εκεί έχουμε κάνει μαζί και με τη Γαλλία μια πολύ φιλόδοξη προσπάθεια. Ιδρύουμε ένα Ινστιτούτο που λέγεται IfG(InstituteforGrowth), το οποίο έχει σκοπό να μεταφέρει πόρους υπό μορφή, δανείων σε πρώτη φάση, κεφαλαίου σε μεταγενέστερη φάση. Θα μεταφέρει, λοιπόν, πόρους στις ελληνικές μικρομεσαίες  επιχειρήσεις που είτε θέλουν να ξεκινήσουν την πορεία τους είτε να επεκτείνουν τις δραστηριότητες τους.

Στο κεφάλαιο του IfG, το γαλλικό κράτος έχει συνεισφέρει 30 εκ. ευρώ. Και θέλω να ευχαριστήσω θερμά γι’ αυτό, όχι τόσο για το ίδιο το ποσό, αλλά κυρίως για την έμπρακτη αλληλεγγύη, που το γαλλικό δημόσιο, δείχνει σε αυτήν την ελληνική προσπάθεια.

Εφόσον το IfG λειτουργήσει με επιτυχία, ο προγραμματισμός μας είναι τον επόμενο χρόνο, με τεχνική βοήθεια, την οποία θα λάβουμε και από τη Γαλλία, θα το μετατρέψουμε σε μια Αναπτυξιακή Τράπεζα. Όχι υπό τη έννοια μιας τράπεζας με καταστήματα, μεretailbanking, αλλά ενός bankofbanks, το οποίο θα μπορεί να αντιμετωπίσει τα marketfailures και να βοηθά τις ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, εκεί που το τραπεζικό σύστημα της χώρας δεν μπορεί ή δεν θέλει να πάρει το σχετικό ρίσκο.

Ένας άλλος τομέας τον οποίο μελετάμε είναι η χρήση των ακινήτων στην ελληνική οικονομία.

Πρέπει να σας πω ότι στην ανάγκη συλλογής πόρων για να μειώσουμε τα ελλείμματά μας, η χώρα υπερφορολόγησε τα ακίνητα των πολιτών της. Και μάλιστα σε μια οικονομία, στη οποία το ακίνητο έχει κεντρικό ρόλο. Είμαστε υποχρεωμένοι να μελετήσουμε ξανά το πλέγμα σχέσεων του ελληνικού κράτους με τους πολίτες του και την αποταμίευση τους, υπό τη μορφή των ακινήτων.

Στην Ελλάδα, λόγω των ιστορικών της συνθηκών το ακίνητο έπαιξε έναν πολύ μεγαλύτερο ρόλο στην ατομική οικονομία του καθενός, σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Συσσωρευμένο στα ακίνητα της χώρας είναι ένα τεράστιο ποσοστό των αποταμιεύσεων γενεών Ελλήνων.

Και πρέπει να σας πω ότι θεωρούμε ότι εκεί λόγω του εξαιρετικού κλίματος, του περιβάλλοντος, της ίδιας της διαμόρφωσης της χώρας, υπάρχει μια τεράστια κρυμμένη

υπεραξία αν την εκμεταλλευτούμε με προσοχή και με εφευρετικότητα. Μέχρι τώρα η ανάγκη μας οδήγησε στην υπερφορολόγηση. Από αυτό το στάδιο πρέπει να ξεφύγουμε.

………….
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

Παρόμοια Άρθρα

No Image
No Image
No Image