Μετά από 4 μήνες διαπραγμάτευσης – που συχνά έδινε την εντύπωση διαλόγου κωφών – κι αφού η χώρα περιήλθε σε κατάσταση πιστωτικής ασφυξίας, η κυβέρνηση επιτυγχάνει αυτό που ήταν ο αρχικός στόχος της: Η λύση να δοθεί με πολιτική απόφαση σε επίπεδο κυβερνήσεων-αρχηγών κρατών, μακριά από τη λογική των στεγνών τεχνοκρατικών προσεγγίσεων και των «άχρωμων» αριθμών. Οδηγώντας τα πράγματα στο «μη παρέκει», αναγκάζει τους Ευρωπαίους ηγέτες και το Διευθυντήριο των Βρυξελλών να προσέλθουν σε έκτακτη Σύνοδο Κορυφής, όπου πρέπει να λάβουν κατεπειγόντως αποφάσεις μπροστά στον κίνδυνο ενός ντόμινο.
Του Χ. ΝΙΑΚΑ
Για την ελληνική πλευρά, και μόνο η σύγκληση της Συνόδου Κορυφής είναι μια μεγάλη επιτυχία, καθώς «φέρνει το παιχνίδι στα μέτρα μας». Είναι η εξέλιξη που είχαν κατά νουν και επεδίωκαν μεθοδικά ο Αλέξης Τσίπρας και οι επιτελείς του. Όλα όμως θα κριθούν από το τελικό αποτέλεσμα – αν οι αποφάσεις που θα ληφθούν θα είναι ικανοποιητικές για την Ελλάδα, αν θα λύνουν το πρόβλημα κι αν θα αποτελούν ουσιαστική πρόοδο σε σχέση με το email Χαρδούβελη και τις συμφωνίες της προηγούμενης κυβέρνησης.
Η περίπτωση «ναυαγίου» -άκαρπης έκβασης δεν μπορεί να αποκλεισθεί βέβαια, αλλά αυτό το σενάριο δεν συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες. Όλα δείχνουν ότι κάποια λύση θα δοθεί και κατά πάσα πιθανότητα θα είναι προϊόν συμβιβασμού, Κοινός τόπος μπορεί να βρεθεί, παρά το ότι τις τελευταίες μέρες έχουν σημειωθεί σημαντικές διαφοροποιήσεις στους κόλπους της ΕΕ και έχουν αυξηθεί οι κυβερνήσεις χωρών που ζητούν να μη γίνουν μεγάλες παραχωρήσεις προς την Ελλάδα.
Βαρύνουσας σημασίας θα είναι η στάση των εκπροσώπων των Θεσμών, οι οποίοι ενδιαφέρονται πρωτίστως για τη σταθερότητα του συστήματος και θέλουν να αποτρέψουν παντί τρόπω τον κίνδυνο πρόκλησης ντόμινο.
Το σχέδιο των Ευρωπαίων
Το μείζον ζήτημα και το μεγάλο πρόβλημα στη Σύνοδο είναι πώς θα συγκερασθούν οι δύο «γραμμές» με τις οποίες προσέρχονται στην τελική διαπραγμάτευση οι δύο πλευρές. Οι Ευρωπαίοι βλέπουν το «τώρα», θέλουν να αντιμετωπίσουν το άμεσο πρόβλημα. Η ελληνική κυβέρνηση θέλει συνολική λύση, που θα καθιστά βιώσιμο το χρέος, θα περιλαμβάνει αναπτυξιακό σκέλος και θα επιτρέψει να μπεί η χώρα σε σταθερή τροχιά ανάκαμψης.
Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, οι εταίροι-δανειστές θα «οχυρωθούν» πίσω από ένα σχέδιο πρότασης που έχει ετοιμάσει η Κομισιόν σε συνεννόηση με το Βερολίνο και την ΕΚΤ. Προβλέπει εξάμηνη παράταση του τρέχοντος προγράμματος, εκταμιεύσεις που θα επιτρέψουν να πληρωθούν οι υποχρεώσεις της χώρας τους επόμενους μ΄ηνες και ανάληψη δεσμεύσεων από ελληνικής στο ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό και στα φορολογικά έσοδα (ΦΠΑ).
Η ελληνική γραμμή άμυνας και το αντάλλαγμα
Ο Αλέξης Τσίπρας και οι στενοί συνεργάτες του θεωρούν οποιαδήποτε παράταση «ημίμετρο», εμβαλωματική λύση. Θέλουν ουσιαστικά ένα νέο Σύμφωνα Σταθερότητας, που θα περιλαμβάνει χρηματοδότηση, μεταρρυθμίσεις, διευθέτηση χρέους και αναπτυξιακό πακέτο.
Θα το επιδιώξουν, αλλά είναι δύσκολο έως αδύνατο να το επιτύχουν στα στενά χρονικά περιθώρια που απομένουν. Είναι λοιπόν διατεθειμένοι να υποχωρήσουν από αυτόν τον μαξιμαλιστικό στόχο, αποδεχόμενοι μία παράταση του τρέχοντος προγράμματος για τρεις ή τέσσερις μήνες. Υπό μία προϋπόθεση: Στο κοινό ανακοινωθέν της Συνόδου να υπάρχει ρητή αναφορά – ίσως και υποτυπώδες χρονοδιάγραμμα – για εξέταση του θέματος του χρέους σε επόμενη φάση
