Γιουρούσι. Λέξη τουρκική που σημαίνει επίθεση, έφοδος μη συντεταγμένη. Στερείται παντελώς σχεδίου δράσης, ο δε επιτιθέμενος προσδοκά στον αιφνιδιασμό του αμυνόμενου, δεδομένης της αδυναμίας του δευτέρου να αντιτάξει ένα σχέδιο άμυνας. Αν θελήσουμε να το θέσουμε σε επιστημονική βάση θα μπορούσαμε να αναγάγουμε τη λέξη στη θεωρία των παιγνίων (Game theory), όπου αναλύοντας τις διάφορες στρατηγικές της θεωρίας, προσομοιάζει επακριβώς με την «στρατηγική του τρελού». Τι λέει ακριβώς αυτή η θεωρία; Αν λειτουργείς ως αρκούντως τρελός, ο εχθρός σου θα σε φοβηθεί και θα σου δώσει περισσότερα από αυτά που θέλεις. Η αρχή με τη συγκεκριμένη θεωρία έγινε από τον πρώην Υπουργό Οικονομικών, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία, επειδή στην αρχή πράγματι ο Gerund Daiselbloom τα έχασε με τον σχολιασμό των απόψεών του από τον τότε Υπουργό (ουάου), μεταγενέστερα όμως ανασυντάχθηκε και η θεωρία του τρελού ή το πολιτικό γιουρούσι δεν δούλεψε.

Ανατρέχοντας όμως στα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς και βάλε από τους Τούρκους, η συγκεκριμένη τακτική παρέμεινε, όπως και τόσα άλλα, ευδοκιμεί δε τα τελευταία χρόνια στον φορολογικό τομέα. Επειδή δηλαδή υπάρχει φορολογικός μαρασμός, ως συνέπεια του εισοδηματικού μαρασμού, ο φορολογικός νομοθέτης κάνει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που θα έκανε κάποιος ορθολογικά σκεπτόμενος. Όταν δηλαδή μειώνονται τα φορολογικά έσοδα, αυξάνει τους φορολογικούς συντελεστές ή επεκτείνει τη φορολογική βάση ακόμα και σε αγαθά που βρίσκονται ελεύθερα στη φύση (νερό), στην προσπάθειά του να ανακτήσει τα απωλεσθέντα έσοδα. Η απώλεια όμως προέρχεται από μειωμένο κύκλο εργασιών του συνόλου της οικονομίας, άρα η προσπάθεια είναι τελείως ατελέσφορη με συνέπεια στις ημέρες που διανύουμε να έχει συσσωρευτεί ένα χρέος των ιδιωτών προς το κράτος που αγγίζει τα 87 δις. ευρώ, χωρίς σημαντικές πιθανότητες είσπραξης.

Δεδομένου όμως ότι οι συμβατικές μέθοδοι συλλογής φόρων αποτυγχάνουν παταγωδώς, είτε λόγω αδυναμίας των ελεγκτικών αρχών είτε λόγω μη ύπαρξης χρηματικών πόρων, το κράτος, από το 2010 και ύστερα από ένα πεφωτισμένο νόμο, τον 3888/2010, καθιέρωσε την τακτική του γιουρουσιού ή καθ’ ημάς, «θα σου βάλω ένα ποσό γράφοντας μία έκθεση ιδεών και εσύ θα προσπαθήσεις να αποδείξεις ότι δεν ανήκεις στην συμπαθέστατη συνομοταξία των παχύδερμων που στην καθομιλουμένη αποκαλούνται ελέφαντες». Ταυτόχρονα, υπήρξαν στον κρατικό μηχανισμό εμπνευσμένοι λειτουργοί, που θεωρούσαν ότι το Σύνταγμα της Ελλάδος υφίστατο για να έχουν δουλειά οι συνταγματολόγοι και με αυτή την θεώρηση έβγαλαν μια απόφαση που έλεγε ότι ο νόμος έχει αναδρομική ισχύ από γεννήσεως του Κυρίου..

Επειδή όμως υφίστατο ένα μικρό πρόβλημα με τη δυνατότητα των φορολογουμένων να αντιδρούν στις συγκεκριμένες εκθέσεις ιδεών της ελεγκτικής αρχής, οδεύοντας στα Διοικητικά Δικαστήρια και καταφέρνοντας να αποσπάσουν κάποιες περίεργες αποφάσεις που ονομαζόταν «αναστολή βεβαίωσης» ή «αναστολή καταβολής», ο σοφός νομοθέτης σκέφτηκε και δημιούργησε ένα εξαιρετικά αποδοτικό νέο θεσμό, ο οποίος λέγεται Επιτροπή Επίλυσης Διαφορών. Το ηθικό έρισμα στηριζόταν στο ότι ο Έλληνας όντας δικομανής προσέφευγε συνεχώς στα δικαστήρια με συνέπεια στα διοικητικά δικαστήρια να συνωστίζονται περίπου τετρακόσιες χιλιάδες εκκρεμείς υποθέσεις που μάλλον δεν θα δικαστούν στην τρέχουσα γενιά. Με τη νέα λοιπόν αυτή Υπηρεσία που αρχικά απασχολούσε καμιά εικοσαριά άτομα και που σήμερα μπορεί να έφτασαν και τα σαράντα, θα δινόταν λύση στο όλο θέμα. Μόνο που ο νομοθέτης, αφού έδωσε αυτό το θείο δώρο στους φορολογούμενους τους ζήτησε να το εκμεταλλευτούν είτε ήθελαν είτε όχι, επειδή διαφορετικά αν δεν λάμβαναν το «μπόνους», τους απέκλειε από το να προσφύγουν κατ’ ευθείαν στον φυσικό τους δικαστή. Για όλη αυτή την «εξυπηρέτηση» θα κατέβαλαν το σύνολο του ποσού της έκθεσης ιδεών της φορολογικής αρχής, ή (και εδώ βρίσκεται η φοβερή ευκαιρία), αν κατέβαλαν το ήμισυ του συνόλου των βεβαιωθέντων, τα υπόλοιπα θα τα συμψήφιζαν στο τέλος, σύμφωνα με την απόφαση της Επιτροπής ή των Δικαστηρίων, αν ο πελάτης δεν έμενε ευχαριστημένος. Για την όλη εξυπηρέτηση, ο πιθανώς οφειλέτης, θα κατέβαλε μέχρι να τελειώσει η όλη περιπέτειά του το ευτελές μηνιαίο επιτόκιο του 0,73%, όταν το ετήσιο επιτόκιο της αγοράς δεν ξεπερνά το 0,45%, για να μην πούμε ότι τείνει στο απόλυτο μηδέν το τελευταίο διάστημα.

Φυσικά η Επιτροπή δεν κατάφερε να δώσει λύση στο πρόβλημα αλλά δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερο, επειδή έχοντας διάστημα ενασχόλησης με την κάθε υπόθεση 120 ημέρες, συνήθως δεν προλαβαίνει και τελείως νομίμως απορρίπτει την υπόθεση λόγω έλλειψης χρόνου, από αυτές δε που εξετάζει, συναινεί υπέρ του φορολογουμένου σε ποσοστό 5%, αποδίδοντας φορολογική δικαιοσύνη. Στο μεταξύ ο φορολογούμενος έχει καταβάλει ένα εξωφρενικό ποσό, ενός εξωφρενικού φορολογικού σεναρίου, σε έναν εξωφρενικό παρελθόντα χρόνο που πιθανώς ο φορολογικός του ελεγκτής ήταν μαθητής Δημοτικού σχολείου και σε κάθε περίπτωση, αν και όταν δικαιωθεί θα τα λάβει πίσω από την Κυβέρνηση που στο αστρικό έτος 2ΧΧΧ θα βρίσκεται στη εξουσία και πιθανώς σε νομισματική μονάδα bitcoins. Το μόνο πρόβλημα, είναι οι συνεχείς δικαστικές αποφάσεις που θεωρούν το συγκεκριμένο δομημένο σύστημα φορολογικού γιουρουσιού ως τελείως αντισυνταγματικό και δικαιώνουν συνεχώς τους φορολογούμενους.

Τελευταία μάλιστα ένας γνωστός και δημοφιλής καλλιτέχνης, αρνείται πεισματικά να συμμορφωθεί με τις φορολογικές υποδείξεις και να καταβάλει το ευτελές ποσό κυρίων φόρων, προσαυξήσεων τόκων και προστίμων 5,3 εκατομμυρίων ευρώ. Ποσά που του επιβλήθηκαν από τη φορολογική διοίκηση ως συνέπεια του γεγονότος ότι έστειλε σειρά εμβασμάτων στην πατρίδα του κατά το διάστημα 2010-2011, τα οποία θεωρήθηκαν ως προσαύξηση περιουσίας και η υπόθεση οδηγήθηκε σε πιλοτική δίκη του ΣτΕ. Εκεί η όλη διαδικασία δεν εξελίχθηκε και ιδιαίτερα καλά για το Δημόσιο, επειδή αφενός μεν περίμενε ότι δεν θα γινόταν η δίκη λόγω απεργίας των δικηγόρων από τον Γενάρη αλλά κάποιοι περίεργοι έδωσαν άδεια παράστασης, αφετέρου δε, οι νομικοί παραστάτες του καλλιτέχνη αναφερόταν συνεχώς σε παραβίαση στοιχειωδών νομοθετικών και συνταγματικών αρχών, ενώ οι εκπρόσωπου του δημοσίου είχαν ατράνταχτα επιχειρήματα όπως «κάποιος πρέπει να πληρώσει», «αν όχι αυτός τότε ποιος, εμείς;», «η χώρα έχει ανάγκη από έσοδα» και άλλα τέτοια αδιαμφισβήτητα επιχειρήματα. Σε κάθε περίπτωση, η Πολιτεία ελπίζει να τελεσφόρησε ο αγώνας της επειδή σε διαφορετική περίπτωση η απόφαση θα λειτουργήσει ως μεταδιδόμενη ασθένεια για όλους τους θιγόμενους όπως ο καλλιτέχνης και θα πρέπει να άδει το «χέρια ψηλά», μεγάλη επιτυχία του τραγουδιστή, μόνο που εκτός από ψηλά θα είναι και άδεια.

Μιας και αναλύσαμε το όλο θέμα, έχει ιδιαίτερη σημασία να σταθούμε σε κάποια μικρή λεπτομέρεια της όλης διαδικασίας και του πλήθους των δυνατοτήτων που παρέχει ο νομοθέτης, ώστε ο θιγόμενος να έχει όλα τα εχέγγυα ότι θα ελεγχθεί με βάση τους κανόνες δικαίου (πιθανώς του Αφγανιστάν). Έτσι ο ελεγχόμενος, μπορεί να αποδείξει ότι είχε τα χρήματα που συγκεντρώνει ως καταθέσεις ή έστειλε στο εξωτερικό ή ότι άλλο, αν έχει στη διάθεσή του όλα τα μηχανογραφικά εκκαθαριστικά του συνόλου των δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος που υπέβαλε από τότε που παντρεύτηκε τη φορολογική αρχή. Αν του λείπει όμως κάποιο, λυπούμαστε αλλά ο σχηματισμός κεφαλαίου θα αρχίσει από την αμέσως επόμενη χρονιά. Για να δώσουμε ένα παράδειγμα για τον πιο αδαή (και γιατί όχι) αναγνώστη, αν ελέγχεσαι από το 2000 έως το 2015 και έχεις αρχίσει να υποβάλεις δηλώσεις από το 1980, μπορείς αν έχεις όλα τα εκκαθαριστικά της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων (ΓΓΠΣ) να σχηματίσεις κάποιο κεφάλαιο και να ισχυριστείς ότι είχες την υπέροχη συνήθεια της αποταμίευσης και δεν είχες μείνει μόνο στις αντίστοιχες εκθέσεις που έγγραφες στο δημοτικό σχολείο, με έπαθλο κουμπαρά σε σχήμα γουρουνιού (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί γουρούνι και όχι μπεκάτσα). Αν όμως δεν ήσουν συλλέκτης παλαιών αντικειμένων και έτυχε να σου λείπει το εκκαθαριστικό του 1997, τότε θα σχηματίσεις κεφάλαιο για τα επόμενα δύο χρόνια, κοινώς κεφάλαιο αρκετό για αγορά ποδηλάτου. Καλά να πάθεις και να πρόσεχες. Μόνο που τελευταία κάτι περίεργοι τύποι ρωτάνε γιατί αν το χάσανε δεν τους δίνει το εκκαθαριστικό η ΓΓΠΣ, που το έχει σε ψηφιακή μορφή; Γιατί δεν θέλουμε αγαπητέ να δίνουμε δικά μας πράγματα! Να πρόσεχες να είχες το δικό σου! Τι δεν καταλαβαίνεις;

Πάντως, το καλύτερο μέτρο για να βάλει ο φορολογούμενος το χέρι στην τσέπη, έστω και αν έχει την ανακριβή άποψη ότι δεν οφείλει κάτι, είναι η διαπόμπευση (ή κράξιμο, κρέμασμα στα μανταλάκια της μαχόμενης εκβιαστικής δημοσιογραφίας) και άλλα τέτοια δημοκρατικά. Παράδειγμα: Λίστα Μπόργιανς. Ένας απίθανος Γερμανός κύριος, Πρόεδρος του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας, προσπαθούσε χρόνια τώρα και οι δικοί μας δεν του δίνανε σημασία, να παραδώσει μία λίστα με δώδεκα περίπου χιλιάδες έλληνες φοροφυγάδες (έτσι τους θεωρούσε αυτός), που είχαν τα χρήματά τους σε Ελβετικές τράπεζες. Ο συγκεκριμένος κύριος θεωρώ ότι είναι κάτι αντίστοιχο με τους δικούς μας Περιφερειάρχες (Δούρου, Τζιτζικώστας κλπ), που αν προσέγγιζαν την Καγκελάριο Μέρκελ για να της δίνανε ένα αντίστοιχο στικάκι ή CD, μάλλον θα τους έδιωχνε η ασφάλεια της Καγκελαρίου.

Για να πούμε κάποιες αλήθειες για τους Γερμανούς φίλους μας, στην Γερμανία σήμερα ζουν περίπου 300 χιλιάδες Έλληνες μετανάστες, εκ των οποίων το ένα τρίτο στο συγκεκριμένο κρατίδιο. Επειδή οι Γερμανοί δεν είναι και τόσο γαλαντόμοι στα καταθετικά επιτόκια, οι συγκεκριμένοι προτιμάνε να πηγαίνουν τα χρήματά τους στην Ελβετία, μαζί με κάποιων συγγενών τους από την Ελλάδα, γεγονός που εκνευρίζει στο έπακρο τον συγκεκριμένο πολιτικό ηγέτη. Γι’ αυτό λοιπόν τους έδωσε στην ψύχρα στην Ελληνική δικαιοσύνη, ξέχασε όμως να δώσει και αντίστοιχο στικάκι με τις καταθέσεις σε τράπεζες του κρατιδίου που ηγείται για τους εκεί Έλληνες καταθέτες (Φυσικά ήταν και είναι σίγουρος ότι τα χρήματα των Ελλήνων που υπάρχουν στις τράπεζες της κάτω Ρηνανίας – Βεστφαλίας προέρχονται από απολύτως νόμιμες πηγές). Περαιτέρω, ο συγκεκριμένος κύριος προσφέρθηκε να στείλει και εκατό(!!!) τοπικούς εφοριακούς για να διδάξουν τους δικούς μας αδαείς. Όλως τυχαίως, οι περισσότεροι Εφοριακοί στη συγκεκριμένη χώρα είναι απόφοιτοι δικού μας Λυκείου. Βέβαια, τζάμπα διακοπές δεν είναι άσχημα, μόνο που δεν διευκρίνισε ο Γερμανός πολιτικός, αν εκτός από την παθητική δωροδοκία και την φοροδιαφυγή, αν οι Γερμανοί θα μας μεταφέρουν τις γνώσεις τους και στην ενεργητική δωροδοκία. Πάντως η λίστα είχε τρομερή επιτυχία, ήδη οι είκοσι πρώτοι δώσανε τα οφειλόμενα για να μην διωχθούν, οι υπόλοιποι 11.980 αρνούνται ακόμα, αλλά αφού το είπε ο Γερμανός πολιτικός ότι είναι φοροφυγάδες επειδή είχαν τα χρήματά τους στην Ελβετία και όχι στην Γερμανία, δεν χωράει αμφιβολία ότι έτσι είναι.

Για τη λίστα Λαγκάρντ, δεν έχω να σας πω κάτι καινούργιο, επειδή οι μόνοι που μπλέξανε είναι αυτοί που είχανε στα χέρια τους το στικάκι και ελάχιστοι από αυτούς που βρίσκονται μέσα στο στικάκι. Αλλά ποιος βιάζεται;

Κάπου εδώ όμως θα πρέπει να ολοκληρώσω το κείμενο επειδή μάλλον σας κούρασα και δεν σας είπα και κάτι που δεν ξέρατε. Το φορολογικό γιουρούσι εξελίσσεται σε όλο του το μεγαλείο, ενίοτε μάλιστα ανακοινώνεται εκ των προτέρων. Έτσι, συγκεκριμένη πολιτικός ανακοίνωσε ότι θα ανοιχτούν οι τραπεζικές θυρίδες και ότι βρεθεί μέσα θα φορολογηθεί. Επειδή ο κάθε εχέφρων κατάλαβε ότι θα έμπλεκε με το να προσπαθεί να αποδείξει στον εφοριακό πως οι πέντε λίρες είναι από το γάμο του και όχι προϊόν μη δηλωμένου εισοδήματος και το σταυρουδάκι δεν προέρχεται από φοροδιαφυγή αλλά από βαφτίσια, την επόμενη μέρα τις άδειασαν όλες. Όταν ανοίξουν οι θυρίδες και αποκαλυφθεί το περιεχόμενο θα δείξει.

Γενικά, κάποτε πρέπει να καταλάβουν οι κυβερνώντες ότι κάθε μέτρο που εφαρμόζεται στην αλλοδαπή ή κάθε Αγγλοσαξονικός όρος του οποίου έχουν πλήρη άγνοια, ας πούμε capital controls, είναι επικίνδυνο να το εφαρμόζουν στη χώρα, όσο και αν ακούγεται πρωτοπόρο. Με απλά λόγια, το 90% των Ελληνικών καταθετικών λογαριασμών, είχε προ κεφαλαιακών περιορισμών το ασύλητο μέγεθος των 10.000 ευρώ, ανήκε δε κατά κόρο στην τρίτη ηλικία. Με την επιβολή των μέτρων, ο φόβος του γέρου και της γριάς για το «κούρεμα» των κόπων μιας ζωής, σηματοδότησε την αντίδραση του παππού, που αφού στηνόταν σε καθημερινή βάση στην τράπεζα για ανάληψη 60 ευρώ, μετά από μήνες, εξαντλήθηκε ο αμύθητος θησαυρός του τραπεζικού λογαριασμού και επανατοποθετήθηκε στην οικιακή τραπεζική θυρίδα του που αποτελείται από ένα βγαλμένο τούβλο στο χώρο της κουζίνας, επιμελώς καλυμμένο με πλακάκι που εξέχει διακριτικά, πάνω από τον απορροφητήρα. Η αλήθεια είναι ότι αν δεν είχαν επιβληθεί capital controls για τους ιδιώτες, τα χρήματα θα ήταν ακόμα στην τράπεζα και όχι στο πλακάκι, ο δε παππούς θα είχε ένα ακόμα ανιαρό καλοκαίρι, ενώ τώρα επί ένα τρίμηνο είχε καθημερινή παρουσία στην τράπεζα ως ενεργός μεγαλοκαταθέτης και νέους φίλους έκανε και αναβάθμισε το επίπεδο της καθημερινής συζήτησης από τα ποδοσφαιρικά στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ο τραπεζικός του λογαριασμός βέβαια ανταποκρίνεται πλήρως στη λαϊκή ρήση «πιάσε το αυγό και κούρεψτο», μη έχοντας το μέγεθος αλλά την αξία πλέον αυγού.

Το φορολογικό γιουρούσι συνεχίζεται και ετοιμάζεται η μεγάλη επίθεση (μισθοί, συντάξεις, καταθέσεις, ακίνητα, καύσιμα, ότι κινείται και ότι αναπνέει). Η μόνη μου απορία είναι γιατί συνεχίζει ο κ. Τρύφωνας να μου λέει να μαζεύω αποδείξεις, αφού το αφορολόγητο ουσιαστικά θα καταργηθεί. Είναι και αυτή η συνήθεια του πρωινού φραπέ (αρχοντιά των 0,75 ευρώ) και έχω γεμίσει ήδη μια σακούλα από το S/M

29/03/16 – e-forologia – O Αιρετικός