Σε «αντίστροφη αναδιανομή», η οποία προβάλλεται ως κοινωνική πολιτική οδηγεί η τακτική στήριξης των αδυνάμων μαζών που ασκεί η κυβέρνηση σε ό,τι αφορά την μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού. Σε κοινωνικό φιάσκο έχουν οδηγήσει τα κόμματα, οι φορείς και οι εντεταλμένοι αυτών τους συνταξιούχους, εργαζόμενους και ανέργους. Συνεχίζουν, επιμένοντας στις ίδιες πολιτικές, οι οποίες στηρίζουν ορισμένες αυθαιρέτως κοινωνικές ομάδες, Ενα κοινωνικά δίκαιο ασφαλιστικό σύστημα δεν παραγνωρίζει τις κοινωνικά κρίσιμες παραμέτρους. Το πρόβλημα του ασφαλιστικού σήμερα δεν αναγνωρίζεται και οδηγεί στην πτώχευση επιχειρήσεων, πτώχευση της πολιτικής, στην χρεοκοπία της χώρας.
.
Ποιοι, πληρώνουν: πώς, και πόσο;
Βασικό συστατικό του προβλήματος σύμφωνα με το καθ. Τάσο Γιαννίτση οι δαπάνες 16,5% του ΑΕΠ (2014), από τις οποίες το 9,5% είναι κρατικές και το 7% εισφορές.
Τα ελλείμματα και κρατικές δαπάνες διαμορφώθηκαν στα 133 δισεκ ευρώ μεταξύ 2001 και 2009, που αντιπροσωπεύουν το 79% της αύξησης του δημόσιου χρέους στην ίδια περίοδο. Η ίδια σχέση για το 2010-2014 είναι ακόμα χειρότερη: 405%.
Οι αριθμοί αυτοί δείχνουν το μεγάλο βάρος που είχε το ασφαλιστικό και την σημαντική επίδρασή του στην μεγάλη ύφεση, την δημοσιονομική κατάρρευση, την ανεργία, την καθίζηση των επενδύσεων, τις περικοπές εισοδημάτων και κοινωνικών δαπανών και την αύξηση της φορολογίας, που ακολούθησαν.
Η 15ετία του ΙΚΑ, ο αγροτικός πληθυσμός, οι πρόωρες συντάξεις των 45 και 54 ετών, οι εθνικές συντάξεις για όλους χωρίς διάκριση της οικονομικής τους κατάστασης, Μεταξύ 2008 – 2015 μέσα στην πιο βαθιά κρίση, προστέθηκαν γύρω στους 550 νέους συνταξιούχους, ενώ για άλλες 250 , 300 χιλιάδες εκκρεμούν οι αιτήσεις τους, είτε λόγω γραφειοκρατίας, είτε έλλειψης δυνατότητας χρηματοδότησης.
Η σχέση εργαζόμενων προς συνταξιούχους από το καταστροφικό 1,77 πριν την κρίση έφτασε στο πολλαπλά καταστροφικό 1,27 το 2014.
Με βάση τα παραπάνω, το ασφαλιστικό είναι γενεσιουργός παράγοντας της χρηματοοικονομικής κρίσης της Ελλάδας. Η στενή σχέση του με τα δημοσιονομικά ελλείμματα, την διόγκωση του χρέους είναι αποδειγμένη. Αν δεν υπάρξει μεταρρύθμιση ουσιαστική και δεν βελτιωθούν τα μεγέθη τότε θα εξακολουθήσει να είναι παράγοντας κρίσης και ανασταλτικός παράγων ανάπτυξης και εξόδου της χώρας από την κρίση.
Τι σημαίνει μεταρρύθμιση
Στο ασφαλιστικό, σύμφωνα με τον καθ. Τάσο Γιαννίτση πρέπει να υπάρξει μια απάντηση που θα έχει διάρκεια, σταθερότητα και θα δημιουργεί εμπιστοσύνη στους ασφαλισμένους, εργαζόμενους σε κάθε τομέα και με κάθε μορφή απασχόλησης και συνταξιούχους κάθε μορφής. Αυτό στην τεχνική ορολογία σημαίνει μεταρρύθμιση.
Οτιδήποτε κάνει αναγκαία μια νέα σοβαρή ανατροπή των δεδομένων για τους ασφαλισμένους σε 2, 3, 5 ή και 10 χρόνια, είναι άλλο ένα χαμένο και καμένο διάστημα στην ζωή μερικών εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών, που έχουν εμπιστευτεί τη ζωή τους στο κράτος. Αυτό δεν είναι μεταρρύθμιση.
Τα επόμενα βήματα της βιώσιμης μεταρρύθμισης
Η πολιτική διαχείριση του ασφαλιστικού έχει κάνει την θεσμοθέτηση μιας κεφαλαιοποιητικής διάστασης αναπότρεπτη. Η εισαγωγή μιας συμπληρωματικής κεφαλαιοποιητικής διάστασης στο ασφαλιστικό σύστημα θα εξασφαλίζει στον ασφαλισμένο ότι οι εισφορές του θα καλύψουν τις δικές του ανάγκες, όταν θα έρθει η ώρα.
Το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης πλεονεκτεί του κεφαλαιοποιητικού, όσο το δημόσιο σέβεται τους ασφαλισμένους και τους κανόνες που το ίδιο έχει θεσπίσει.
Λόγοι που δεν διευρύνεται το σύστημα
Η άρνηση σήμερα να διευρυνθεί το δημόσιο διανεμητικό σύστημα προς ένα σύστημα που θα διασφαλίζει στον ασφαλισμένο, ότι οι εισφορές του δεν θα χαθούν στο απώτερο μέλλον, δεν είναι γιατί υπάρχει έγνοια για τους ασφαλισμένους. Είναι γιατί η χρήση πόρων των ταμείων για να απονεμηθούν αυθαίρετα δωρεάν προσόδοι σε κατηγορίες ή πρόσωπα που διαφορετικά δεν θα έπαιρναν ποτέ, δίνει την πολιτική ευχέρεια να μεταφερθεί το πρόβλημα στο μέλλον, και μάλιστα με σοβαρή επιδείνωση του προβλήματος.
Οφείλεται, επίσης, στο ότι το δημόσιο σύστημα επιτρέπει κάθε είδους παρεμβάσεις και αυθαιρεσίες στην διαχείριση της αποταμίευσης των ασφαλισμένων.
Αξίζει να σημειωθεί προτάσεις βελτίωσης του ασφαλιστικού συστήματος στην πολιτεία έχει υποβάλλει και η Ενωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, πρόεδρος της οποίας είναι ο Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου.
Σε «αντίστροφη αναδιανομή», η οποία προβάλλεται ως κοινωνική πολιτική οδηγεί η τακτική στήριξης των αδυνάμων μαζών που ασκεί η κυβέρνηση σε ό,τι αφορά την μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού. Σε κοινωνικό φιάσκο έχουν οδηγήσει τα κόμματα, οι φορείς και οι εντεταλμένοι αυτών τους συνταξιούχους, εργαζόμενους και ανέργους. Συνεχίζουν, επιμένοντας στις ίδιες πολιτικές, οι οποίες στηρίζουν ορισμένες αυθαιρέτως κοινωνικές ομάδες, Ενα κοινωνικά δίκαιο ασφαλιστικό σύστημα δεν παραγνωρίζει τις κοινωνικά κρίσιμες παραμέτρους. Το πρόβλημα του ασφαλιστικού σήμερα δεν αναγνωρίζεται και οδηγεί στην πτώχευση επιχειρήσεων, πτώχευση της πολιτικής, στην χρεοκοπία της χώρας.
.
Ποιοι, πληρώνουν: πώς, και πόσο;
Βασικό συστατικό του προβλήματος σύμφωνα με το καθ. Τάσο Γιαννίτση οι δαπάνες 16,5% του ΑΕΠ (2014), από τις οποίες το 9,5% είναι κρατικές και το 7% εισφορές.
Τα ελλείμματα και κρατικές δαπάνες διαμορφώθηκαν στα 133 δισεκ ευρώ μεταξύ 2001 και 2009, που αντιπροσωπεύουν το 79% της αύξησης του δημόσιου χρέους στην ίδια περίοδο. Η ίδια σχέση για το 2010-2014 είναι ακόμα χειρότερη: 405%.
Οι αριθμοί αυτοί δείχνουν το μεγάλο βάρος που είχε το ασφαλιστικό και την σημαντική επίδρασή του στην μεγάλη ύφεση, την δημοσιονομική κατάρρευση, την ανεργία, την καθίζηση των επενδύσεων, τις περικοπές εισοδημάτων και κοινωνικών δαπανών και την αύξηση της φορολογίας, που ακολούθησαν.
Η 15ετία του ΙΚΑ, ο αγροτικός πληθυσμός, οι πρόωρες συντάξεις των 45 και 54 ετών, οι εθνικές συντάξεις για όλους χωρίς διάκριση της οικονομικής τους κατάστασης, Μεταξύ 2008 – 2015 μέσα στην πιο βαθιά κρίση, προστέθηκαν γύρω στους 550 νέους συνταξιούχους, ενώ για άλλες 250 , 300 χιλιάδες εκκρεμούν οι αιτήσεις τους, είτε λόγω γραφειοκρατίας, είτε έλλειψης δυνατότητας χρηματοδότησης.
Η σχέση εργαζόμενων προς συνταξιούχους από το καταστροφικό 1,77 πριν την κρίση έφτασε στο πολλαπλά καταστροφικό 1,27 το 2014.
Με βάση τα παραπάνω, το ασφαλιστικό είναι γενεσιουργός παράγοντας της χρηματοοικονομικής κρίσης της Ελλάδας. Η στενή σχέση του με τα δημοσιονομικά ελλείμματα, την διόγκωση του χρέους είναι αποδειγμένη. Αν δεν υπάρξει μεταρρύθμιση ουσιαστική και δεν βελτιωθούν τα μεγέθη τότε θα εξακολουθήσει να είναι παράγοντας κρίσης και ανασταλτικός παράγων ανάπτυξης και εξόδου της χώρας από την κρίση.
Τι σημαίνει μεταρρύθμιση
Στο ασφαλιστικό, σύμφωνα με τον καθ. Τάσο Γιαννίτση πρέπει να υπάρξει μια απάντηση που θα έχει διάρκεια, σταθερότητα και θα δημιουργεί εμπιστοσύνη στους ασφαλισμένους, εργαζόμενους σε κάθε τομέα και με κάθε μορφή απασχόλησης και συνταξιούχους κάθε μορφής. Αυτό στην τεχνική ορολογία σημαίνει μεταρρύθμιση.
Οτιδήποτε κάνει αναγκαία μια νέα σοβαρή ανατροπή των δεδομένων για τους ασφαλισμένους σε 2, 3, 5 ή και 10 χρόνια, είναι άλλο ένα χαμένο και καμένο διάστημα στην ζωή μερικών εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών, που έχουν εμπιστευτεί τη ζωή τους στο κράτος. Αυτό δεν είναι μεταρρύθμιση.
Τα επόμενα βήματα της βιώσιμης μεταρρύθμισης
Η πολιτική διαχείριση του ασφαλιστικού έχει κάνει την θεσμοθέτηση μιας κεφαλαιοποιητικής διάστασης αναπότρεπτη. Η εισαγωγή μιας συμπληρωματικής κεφαλαιοποιητικής διάστασης στο ασφαλιστικό σύστημα θα εξασφαλίζει στον ασφαλισμένο ότι οι εισφορές του θα καλύψουν τις δικές του ανάγκες, όταν θα έρθει η ώρα.
Το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης πλεονεκτεί του κεφαλαιοποιητικού, όσο το δημόσιο σέβεται τους ασφαλισμένους και τους κανόνες που το ίδιο έχει θεσπίσει.
Λόγοι που δεν διευρύνεται το σύστημα
Η άρνηση σήμερα να διευρυνθεί το δημόσιο διανεμητικό σύστημα προς ένα σύστημα που θα διασφαλίζει στον ασφαλισμένο, ότι οι εισφορές του δεν θα χαθούν στο απώτερο μέλλον, δεν είναι γιατί υπάρχει έγνοια για τους ασφαλισμένους. Είναι γιατί η χρήση πόρων των ταμείων για να απονεμηθούν αυθαίρετα δωρεάν προσόδοι σε κατηγορίες ή πρόσωπα που διαφορετικά δεν θα έπαιρναν ποτέ, δίνει την πολιτική ευχέρεια να μεταφερθεί το πρόβλημα στο μέλλον, και μάλιστα με σοβαρή επιδείνωση του προβλήματος.
Οφείλεται, επίσης, στο ότι το δημόσιο σύστημα επιτρέπει κάθε είδους παρεμβάσεις και αυθαιρεσίες στην διαχείριση της αποταμίευσης των ασφαλισμένων.
Αξίζει να σημειωθεί προτάσεις βελτίωσης του ασφαλιστικού συστήματος στην πολιτεία έχει υποβάλλει και η Ενωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, πρόεδρος της οποίας είναι ο Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου.